Pisanie tak jak życie – cieszy, choć jest monotonne i pełne paradoksów, które długo pozostają nieodkryte. Chodzisz, wyrzucasz sobie to i owo, tracisz wiarę w swój talent. I dopiero po latach dochodzisz do wniosku, że to nie Ty, że tak już po prostu jest. Pokusiłam się o spisanie kilku takich tekstowych paradoksów. Ku dowartościowaniu i ku przestrodze. Dla siebie i  dla Ciebie. Dla wszystkich, których klawiatura nie pogryzła na tyle, by zaprzestali prób.

Czytaj dalej