Jak ręczniki pomogą Ci napisać świetny tekst?

Jak napisać tekst i zaoszczędzić sobie przy tym długich godzin przed monitorem? Trzeba sięgnąć po ręczniki! Przydadzą się one nie tylko do ocierania potu ze zmęczonego twórczym myśleniem czoła. Mogą też być mapą po drodze do tekstowego sukcesu. Jakim cudem? Czytaj dalej, a wszystkiego się dowiesz!

Kawa na ławę: nie będę Ci opowiadać o tekstyliach, ale o metodzie, której nazwa w tłumaczeniu na język polski to właśnie „ręczniki”. Oryginalna (angielska) nazwa tej metody – TOWELS – powstała z pierwszych liter słów wyznaczających kolejne przystanki na drodze do świetnego tekstu. Oto one:

T – think – pomyśl

Na początku jest chaos, a z niego wyłania się myśl. Wydawałoby się, że to etap, który można pominąć, bo przecież w pisaniu o pisanie chodzi, a nie o filozofowanie. Ale nie. Jeśli dasz sobie czas na zastanowienie, samo pisanie pójdzie Ci szybciej, tekst będzie bardziej spójny (kto wie, może i bardziej kreatywny! Ja np. na najlepsze sposoby ugryzienia tematu wpadam podczas… zmywania naczyń. Oczywiście jest to możliwe tylko wtedy, kiedy wcześniej ten temat wybiorę i z nim chodzę).

Na tym etapie:

• Zastanów się, o czym chcesz napisać. Pamiętaj, że temat nie może być zbyt szeroki. Zdecyduj się na jedno zagadnienie – jeśli przychodzi Ci do głowy dużo wątków pobocznych, spisz je jako tematy na kolejne posty.
• Pomyśl o swoim czytelniku:
  • Czy to, co masz do powiedzenia, może mu pomóc? W jaki sposób?
  • Co już wie, a co trzeba mu wytłumaczyć? (Pamiętaj o klątwie wiedzy!)

• Jak możesz ująć temat? (Zreferujesz go czy poszukasz jakiejś kreatywnej formy – np. napiszesz antyporadnik?)
• Jaki tytuł mógłby mieć Twój tekst, żeby ludzie nie mogli mu się oprzeć?

O – outline – zarysuj

Temat przemyślany, a zatem zasiadamy do pisania. Czas na nakreślenie konturów, które wypełnisz później treścią.

Na tym etapie:

• Spisz sobie na kartce wszystko, co ma się znaleźć w tekście – na razie bez porządkowania, na zasadzie burzy mózgu.
• Uporządkuj spisane zagadnienia – raz jeszcze zastanów się, czy naprawdę wszystko ma związek z tematem. Jeśli masz już pewność, że tak, ułóż plan tekstu.
• Popatrz na kolejne punkty jak na fragmenty przyszłego artykułu – możesz już teraz nadać im tytuły, które w gotowym tekście będą śródtytułami (pamiętaj o umieszczeniu w nich słów kluczowych!).

W – write – napisz

Mamy szkielet, więc nie pozostaje nic innego, jak usiąść i wypełnić go mięskiem. Siadasz i piszesz – proste, prawda?

Na tym etapie:

• Zastosuj technikę pomodoro – pracuj w blokach czasowych z przerwami. Będzie bardziej wydajnie i (większa nadzieja, że) bez rozpraszaczy (bo na wszystko, co normalnie odrywałoby Cię od pracy, masz czas podczas przerw).
• Jeśli w którymś miejscu się „zatniesz”, zabraknie Ci pomysłu – zostaw miejsce i idź dalej. Zobaczysz, że przyjdzie moment, kiedy czarna dziura wypełni się treścią.
• Na tym etapie nie sczytuj, nie poprawiaj, nie zastanawiaj się specjalnie nad doborem słów. Po prostu pisz. Na poprawianie i dopieszczanie przyjdzie czas później.

E – edit – edytuj

To jest właśnie czas na dopieszczanie.

Na tym etapie:

• Sczytaj, popraw literówki, wstaw (bądź usuń zbędne) przecinki.
• Poszukaj szkodników tekstowych i rozpraw się z nimi.
• Zobacz, czy konsekwentnie stosowałeś różne rozwiązania (jeśli np. w jednym miejscu piszesz „1997 r.”, to w każdym innym słowo „rok” również powinno być zapisane w skrócie).
• Dopracuj kształt tekstu – sprawdź długość akapitów; zastanów się, czy czegoś nie da się zapisać prościej, może w formie wyliczeń albo tabelki.
• Przyjrzyj się tytułowi i śródtytułom – czy na pewno zachęcają do czytania?
• Nie ufaj sobie i znajdź „zapasowe oczy” – kogoś, kto zobaczy literówki i nieścisłości, które Tobie umknęły.
• Testuj! Postaraj się, by „zapasowe oczy” należały do kogoś o takiej wiedzy, zainteresowaniach i oczekiwaniach, jakie mają Twoi czytelnicy. Poproś właściciela tych cennych oczu o ocenę: czy wszystko było zrozumiałe (klątwa wiedzy!)? Jakie wrażenie robi tekst? Co można poprawić lub zmienić?
• Skorzystaj z narzędzi, które sprawdzają pisownię i jakość tekstu, takich jak jasnopis.pl (powie Ci, czy Twój tekst będzie zrozumiały dla czytelnika) i languagetool.org (wskaże literówki i błędy gramatyczne).

L – leave – zostaw

„Na świeżo” nie widzimy wszystkiego. Czasem człowiek dałby sobie włosy pofarbować na zielono za to, że jest pięknie, a kiedy wraca do tekstu po kilku dniach, łapie się za głowę (i owija włosy szczelnie, żeby szalony fryzjer z zieloną farbą nie mógł się do nich dobrać!).

Bywa i tak, że teksty, które pierwotnie wydają się kompletnie spalone, dopiero po odleżeniu pokazują tkwiący w nich potencjał. Niekiedy zrobienie z nich czegoś przyzwoitego wymaga drobnej zmiany, innym razem trzeba pokombinować więcej, ale warto (choć oczywiście nie wszystko da się odratować – pamiętaj o tym!).

Na tym etapie:

• raz jeszcze przyjrzyj się wszystkiemu temu, co wymieniłam w poprzednim punkcie. Możesz się bardzo zdziwić!

S – send – wyślij

Kiedy przemyślany pomysł stał się tekstem, a ten odleżał się i przeszedł próbę kilku par oczu, puść go dalej. Do klienta, na blog, do redakcji – tam, gdzie jego miejsce. Niech podbija światy 😀 .